بسیاری از داروهای پارکینسون داروهای دوپامینرژیک هستند. هدف آنها افزایش سطح دوپامین یا تأثیرگذاری بیشتر آن بر روی مغز است.
مطالعات نشان می دهد افراد مبتلا به فلج لرزانی که ورزش می کنند ، در مقایسه با افرادی که ورزش نمی کنند ، در دارز مدت ، زندگی خود را با شرایط بهتری سپری می کنند.
با این وجود، این دو بیماری بسیار متفاوت هستند. عمده ترین تفاوت ها عبارتند از:
با گذشت زمان ، اثربخشی داروهای پارکینسون کاهش می یابد. در مرحله دیررس پارکینسون ، عوارض جانبی برخی داروها ممکن است از مزایای آن بیشتر باشد.
پارکینسون، اختلال سیستم اعصاب مرکزی است که در آن قسمتی از مغز که مسئول حرکات است، درگیر می شود. تخریب عصبی می تواند منجر به کاهش سطح دوپامین شود، ماده شیمیایی مغز که حرکات را کنترل می کند. دوپامین، نقش مهمی را در عملکردهای فیزیکی و ذهنی بر عهده دارد که از جمله آن ها می توان به حرکات اختیاری، ادراک و یادگیری، خلق و خو، حافظه، رفتارهای عمومی اشاره کرد.
بیماری پارکینسون، با التهاب همراه است. در نتیجه محقیقین همواره به دنبال کشف اثرات ضد التهابی اسید چرب امگا ۳ هستند.
موادی که حاوی کافئین هستند ، خاصیت ضد پارکینسون دارد. قهوه نیز جزو این مواد است که می تواند کمک بسیاری در پیشگیری از پارکینسون دارد. کسانی که در طول روز عادت به مصرف موادی که کافئین و قهوه در طول روز دارند، کم تر ر معرض ابتلا به پارکینسون قرار بیماری پارکینسون نی نی سایت می گیرند.
در نتیجه، افرادی که در مزارع کار می کنند و با این مواد سر و کار دارند، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری پارکینسون خواهند بود.
ورزش ، پیشرفت بیماری پار کینسون را دستخوش تغییر می کند ؛ ولی برای حفظ کیفیت زندگی ، الزامی می باشد.
الکترودی نازک که در قسمتی از مغز قرار داده میشود که عامل بُروز علائم است (برای بیشتر بیماران در هر طرف مغز یک الکترود کاشته میشود)
نوار مغز چیست و چقدر طول می‌کشد؟ تقاوت نوار مغز سالم و ناسالم در کودکان اوتیسم و بیش فعال
هر سال ، محققان علت پارکینسون را بررسی می کنند و اینکه برای جلوگیری از آن چه می توان کرد.
هر سال ، محققان در تلاش هستند تا بفهمند چرا افراد مبتلا به پارکینسون می شوند.
برخی از افراد سال ها قبل از ابتلا به پارکینسون این علائم را نشان می دهند و برخی پس از آن نیز بروز می کنند.